در پایان روزی که چون کسی نبوده، نهار و شام نخورده ای
چون کسی نبوده حوصله ی درس خواندن نداشتی
چون کسی نبوده با تصویر توی آینه حرف زدی
و چون کسی نبوده آهنگ های قدیمی گوش کردی و یک عالمه خاطره و آرزو مرور کردی
....
لازم است که بیایی و در وبلاگی که کسی نمیخواند بنویسی :
همه ی ما باید کسی را داشته باشیم که به هوایش بخواهیم غذا بخوریم. بیرون برویم.حرف بزنیم.درس بخوانیم. رویا ها و آرزوهای جدید ببافیم و خاطرات جدید بسازیم.
همه ما باید کسی را داشته باشیم برای زندگی کردن....
زندگی کردن، تک نفره، نیست.
پ.ن : شاملوی دوست داشتنی :
"براي زيستن دو قلب لازم است
قلبي که دوست بدارد ؛ قلبي که بپذيرد
قلبي که بگويد ؛ قلبي که جواب بگويد
قلبي براي من , قلبي براي انساني که من
مي خواهم
تا انسان را درکنار خود حس کنم"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر